Te vaak zien we dat banken en vermogensbeheerders bezig waren met het verkopen van een boor, het doel was vooral het verkopen van de beleggingen aan hun klant. Uit talloze onderzoeken blijkt echter dat het rendement niet eens zozeer gemaakt wordt door de beleggingen zelf, maar door de keuzes die daaraan vooraf gaan.
Onze dienstverlening is erop gebaseerd dat het vermogen van onze klanten naadloos aansluit op hun persoonlijke financiële planning. Hierbij houden we altijd de juiste volgorde aan (zie hieronder) en laten we ons niet gek maken door de markt of de waan van de dag.
In hoofdlijnen worden er 3 stappen gemaakt voordat iemand gaat beleggen.
Stap 1: Strategische Asset Allocatie
Oftewel het spreiden van het vermogen over verschillende beleggingscategorieën (aandelen, obligaties). Deze vorm van asset allocatie is afgestemd op het beleggingsprofiel, en dit wordt weer vastgesteld aan de hand van de financiële planning en persoonlijke wensen. Er wordt gezocht naar een optimale verdeling met als doel een optimale risico-rendement verhouding. Om deze optimale verdeling te vinden wordt vaak gebruik gemaakt van de efficiënte markttheorie van Markowitz (zie ons beleggingsbeleid voor meer informatie hierover).
De Strategische Asset Allocatie is de basis van een portefeuille. Verreweg het meeste rendement (> 80%) van een portefeuille komt uit de verdeling van de categorieën, en niet uit de specifieke keuze voor een bepaald beleggingsfonds.
De Strategische Asset Allocatie is de strategie voor de lange termijn. Deze wordt niet aangepast op basis van tijdelijke verwachtingen, maar alleen op basis van structurele verwachtingen. Niet alleen op ‘economisch’ vlak, maar dit kan ook gebeuren naar aanleiding van een wijziging in uw persoonlijke situatie.
Stap 2: Tactische Asset Allocatie
Hierbij wordt er tijdelijk afgeweken van de Strategische Asset Allocatie. Dit is in feite het timen van de markt. Op basis van ontwikkelingen of voorspellingen wordt er besloten om bepaalde categorieën te overwegen of onderwegen. En hier gebeurt iets raars…in de praktijk (en uit onderzoek) blijkt dat deze stap niet substantieel iets oplevert maar wel voor extra kosten en onrust zorgt.
De adviseur gaat op basis van rente-, inflatie-, economische- en valutaverwachtingen een keuze maken om af te wijken van de Strategische Asset Allocatie. Belangrijk is dat de keuze twee keer gemaakt moet worden, de eerste keer om af te wijken en de tweede keer om terug te keren naar normaal. Op lange termijn lijkt uit onderzoek te komen dat tactische keuzes voor zo’n 10% van het rendement zorgen, wezenlijk minder dus dan de strategische keuzes die gemaakt worden. Daarbij is het wel van belang om op te merken dat ook qua timing de juiste keuzes gemaakt zijn. Dit lijkt in de praktijk wel vaak lastig te zijn.
Onderstaande grafiek geeft het belang van timing aan. In dit voorbeeld wordt in 1996 een bedrag van $ 10.000 belegt in de S&P500 (Amerikaanse index). Zou iemand niets gedaan hebben, dan was de waarde in 2016 gegroeid tot $ 43.930. Mis je de 5 beste beleggingsdagen, dan daalt dit naar $ 29.145. Dit zou kunnen doordat iemand even uitstapt omdat de koersen dalen en na verloop van tijd weer instapt, veel van de beste beursdagen liggen namelijk vlak na een scherpe daling.
Stap 3: Uiteindelijke fondskeuze
Stel dat er vanuit strategisch oogpunt (stap 1) wordt gekozen voor 10% Amerikaanse aandelen, en dat dit om tactische redenen (stap 2) wordt bepaald dat dit 12% moet worden (omdat de adviseur verwacht dat Trump het beter doet dan de rest van de wereld…). Pas dan is het tijd om een beleggingsfonds te kiezen.
En om u dan maar direct uit de illusie te helpen…of hierbij gekozen wordt voor aanbieder A of B, dat maakt nauwelijks uit. Het gegeven dat er in Amerika wordt belegd is belangrijk dan het fonds zelf. Hier lijken andere factoren, zoals kosten, een grotere rol te spelen. Actief beheerde beleggingsfondsen zijn doorgaans duurder dan zogenaamde indexfondsen. Met een actief beleid probeert een vermogensbeheerder een hoger rendement te halen dan de markt haalt. In de praktijk blijkt dat dit hogere rendement over een langere periode eigenlijk nooit gerealiseerd wordt.
Overigens kunnen er nog steeds overwegingen zijn om wel in een actief beheer beleggingsfonds te beleggen. De reden zal dan doorgaans niet zozeer zijn om een hoger rendement te halen, maar veel meer in de sfeer van het halen van duurzame doelen en/of risico verlaging.
