De relatie met Eenhoorn is een zogenaamde “adviesrelatie”, dit wordt straks een “beheerrelatie”. Om het verschil uit te leggen zal ik eerst een toelichting geven op wat de adviesrelatie inhoudt. De juridische basis hiervoor is het Nationaal regime, vastgelegd in een vrijstelling in de Wft (Wet financieel toezicht) en bedoeld voor kantoren die beperkt beleggingsdiensten verlenen. Denk hierbij aan het adviseren over, en doorgeven van orders. Het Nationaal regime is van toepassing op financiële dienstverleners die op grond van een vergunning mogen adviseren over levensverzekeringen of hypotheken. In het kader van specialisatie ben ik gestopt met het adviseren/bemiddelen in levensverzekeringen en hypotheken. Ik zou dan nog steeds onder Nationaal regime de dienstverlening, ongewijzigd, voort kunnen zetten. Echter blijven de mogelijkheden dan beperkt tot het geven van advies en het ontvangen en doorgeven van orders.
De volgende, logische, stap is van “Nationaal regime’r” naar een beleggingsonderneming. In de Wft is een beleggingsonderneming gedefinieerd als ‘degene die een beleggingsdienst of een beleggingsactiviteit verricht’.
De eisen aan een beleggingsonderneming liggen vele malen hoger dan de eisen aan een Nationaal regime kantoor. Zo is er geen sprake van een vrijstelling, maar is sprake van een vergunning die wordt afgegeven door de AFM. Deze wordt pas afgegeven nadat de beleggingsonderneming is beoordeeld door de Nederlandsche Bank (DNB), onder meer op het voldoen aan de eigen vermogenseis en het toetsingsvermogen. Zowel de AFM als DNB houden doorlopend toezicht op de beleggingsonderneming.
Veel zwaardere eisen…waarom zou je dat willen?
Als beleggingsonderneming mag je meer, zo geeft een klant zijn/haar mandaat aan de beleggingsonderneming om binnen een afgesproken kader en beleid handelingen te verrichten aan de beleggingen. En zeker wanneer je als kantoor groeit is een adviesrelatie (Nationaal regime) een bewerkelijke werkwijze, immers moet een klant iedere keer een akkoord geven op een wijziging…hoe klein deze vaak ook is. Door afspraken op deze manier te ‘centraliseren’ is het eenvoudiger maar vooral sneller om een wijziging door te voeren.
Martin, als je het bovenstaande nu eens helemaal plat slaat… wat merk ik daar dan van?
Bij een adviesrelatie geef ik strikt formeel een advies dat iemand wel of niet kan opvolgen. In de praktijk volgt iedereen dit op, omdat ik de adviseur ben. Dit kan nog wel eens een tijdrovende klus zijn, zeker als er op de beurs iets gebeurt waarbij snel handelen van belang kan zijn. Bij een beheerrelatie geef je een mandaat, een volmacht. Binnen de afgesproken kaders (qua risicoprofiel, duurzaamheid) kunnen wij dan direct handelen. Kortom, een verdere ontzorging.
Samenvattend
Op bedrijfsniveau is het zijn van een beleggingsonderneming veel complexer (en ook duurder) dan gebruik te maken van het Nationaal regime. Hierdoor zou je in z’n algemeenheid kunnen zeggen dat de kwaliteit, betrouwbaarheid en deskundigheid van de dienstverlening verder omhoog zal gaan. En dat zonder dat het duurder wordt 😉